سطح بندی روستاها بر اساس ریسک های مخازن و شبکه توزیع آب آشامیدنی (مطالعه موردی بخش مرکزی شهرستان مینودشت)

آب، از اصلی ترین نیازهای بشر و مایه حیات و علت شکل گیری بسیاری از سکونتگاه های روستایی در سطح زمین است. کمبود آب آشامیدنی سالم به ویژه در کشورهای جهان سوم ـ از جمله کشور ما ـ به عنوان معضلی اساسی شناخته می شود. عدم کنترل کیفیت و میزان برداشت و مصرف بی رویه آب می تواند معضل کمبود آب را تشدید کند و تهدیدهای جدی به بار آورد. از این رو لازم است ضمن اعمال سیاست های اصولی، به جنبه های مدیریتی مختلف این منبع حیاتی توجه شود. پژوهش حاضر با شناسایی و سطح بندی ریسک هایی که مخازن و شبکة توزیع آب آشامیدنی را در مراکز روستایی بخش مرکزی مینودشت تهدید می کنند، اقدام به اولویت بندی و سطح بندی این مراکز بر اساس میزان ریسک موجود در نگهداری و عرضه مخازن و شبکة توزیع آب آشامیدنی آن کرده است. از آنجا که یکی از وظایف دهیاران تأمین آب آشامیدنی سالم و نظارت بر سلامت آب آشامیدنی روستاییان است، روش تحقیق در پژوهش حاضر توصیفی ـ تحلیلی به شیوه پیمایشی انجام شده است. نمونه آماری مورد مطالعه، روستا هایی است که دارای دهیاری هستند. نهایتاً این روستاها با استفاده از مدل تحلیل سلسله مراتبی ahp و رتبه بندی بر اساس تشابه به حل ایده آل (topsis) اولویت بندی شدند و به پنج سطح شامل: روستاهای با ریسک بسیار بالا، روستا های با ریسک بالا، روستاهای با ریسک متوسط، روستاهای با ریسک کم، و روستاهای با ریسک بسیار کم، تقسیم شدند.